Cada
vez que te tengo en mis brazos,
que miro tus ojos,
que escucho tu voz,
y que pienso en mi
vida en pedazos
el pago de todo lo
que hago por vos,
me pregunto: ¿ por
qué no termino
con tanta amargura,
con tanto dolor?...
Si a tu lado no tengo
destino...
¿Por qué no me
arranco del pecho este amor?
¿Por qué...
si mentís una vez,
si mentís otra vez
y volvés a mentir?...
¿Por qué...
yo te vuelvo a
abrazar,
yo te vuelvo a besar
aunque me hagas
sufrir?
Yo sé
que es tu amor una
herida,
que es la cruz de mi
vida,
y mi perdición...
¿Por qué
me atormento por vos
y mi angustia por vos
es peor cada vez?...
¿Y por qué,
con el alma en
pedazos,
me abrazo a tus
brazos,
si no me querés?
Yo no puedo vivir como
vivo...
Lo sé, lo comprendo
con toda razón,
si a tu lado tan sólo
recibo
la amarga caricia de
tu compasión...
Sin embargo... ¿Por
qué yo no grito
que es toda mentira,
mentira tu amor
y por qué de tu amor
necesito,
si en él sólo
encuentro martirio y dolor?
|
Svaki
put kad moje te ruke zagrle
kad gledam te u oči,
kad slušam tvoj glas
razmišljam zašto se
još mučim,
kad odavno tu nema
sreće za nas.
Pitam se: "Zašto
ne prekinem
svu tu patnju, svu tu
bol?"
Ako s tobom budućnost
ja ne mogu imati…
zbog čega tu ljubav
ne mogu prekinuti?
Zašto?…
ako si mi jednom
lagao,
ako si mi lagao i
drugi put
i ako mi lažeš opet,
zašto?…
grlim te ponovo,
ljubim te ponovo
i zbog tebe ja patim
ponovo?
Znam
tvoja je ljubav za me
rana,
ona je križ što ga nosim,
moja propast je ona.
Zašto
još uvijek se mučim,
još uvijek patim,
kad svaki je put sve
gore?
I zašto
tako razmrvljene
duše,
grlim ruke tvoje,
kad ti me ne voliš?
Ne mogu tako
živjeti...
Znam to, razum mi
govori
da s tobom mogu samo
dobiti
gorko milovanje iz
samilosti.
Pa zašto onda ne
viknem
da sve je laž, da
ljubav je tvoja laž,
zašto još uvijek
tvoju ljubav ja trebam,
ako u njoj nalazim
samo tugu i bol?
|
